Maretak: gezondheidsvoordelen en inhoudsstoffen maretak
Magische plant
Maretak dankt zijn reputatie als ‘magische plant’ niet alleen aan zijn groenblijvende bladeren. Maretak groeit aan bomen zonder eraf te vallen. Daarom werd het beschouwd als een remedie tegen epilepsie in het associatieve denken in vroegere tijden. De Romeinse militair, politicus en historicus Plinius de Oudere (23-79 n Chr.) adviseerde al maretak als remedie tegen deze ziekte. De naam voor epilepsie was valziekte en aangezien de maretak niet van de boom viel, zou de epilepticus niet vallen
Zichtbaar in de winter
De maretak blijft grotendeels onzichtbaar in de zomer. In de herfst en winter echter, wanneer hun gastheren hun bladeren verliezen, komen hun groene ballen tevoorschijn en doen ze denken aan kraaiennesten. De maretak ontwikkelt een kleine stam met gevorkte takken die een bal vormen. De plant heeft leerachtige, langwerpig tot spatelvormige bladeren en de bloemen bevinden zich aan het einde van de takken. De karakteristieke vruchten worden gevormd uit de vrouwelijke bloemen; rond, wit en gevuld met kleverig slijm. De maretak bloeit van februari tot mei en de bessen zijn wit in de late herfst.
Inhoudsstoffen
De maretak herbergt vele medicinale stoffen, zoals:
- lectines, een soort eiwit dat voorkomt in nagenoeg alle planten
- polypeptiden, een keten van een groot aantal met elkaar verbonden aminozuren
- flavonoïden: dit zijn antioxidanten die vrije radicalen wegvangen
- tyramine, een eiwit dat van nature veel in voeding voorkomt
- slijmstoffen en bitterstoffen
- saponinen (zeepstoffen), een speciale groep secundaire plantenstoffen
- histamine
- polysaccharide, koolhydraten die zijn opgebouwd uit tien of meer monosacharide-eenheden
- xanthophyll, een groep van carotenoïden
- zink, een mineraal
- De lectines kunnen suiker binden, speciale kankercellen remmen en het immuunsysteem versterken. De etherische oliën en flavonoïden hebben een kalmerend effect en bevorderen de bloedcirculatie. Saponinen zijn een groep stoffen waarvan sommige geneeskrachtige werking hebben. Ze maken tevens slijm los en verlichten pijn. Bitterstoffen in de maretak bevorderen de spijsvertering en stimuleren de aanmaak van galsap.
Gezondheidsvoordelen van maretak
Algemeen
Maretakthee, poeders, dragees, etc. werken op de volgende manieren: ze kalmeren, ze remmen ontstekingen, en ze verlichten krampen. Ze verlagen de bloeddruk en worden daarom ook wel aangetroffen in geneesmiddelen tegen hoge bloeddruk. Maretakthee wordt vaak gebruikt voor de behandeling van aderverkalking (atherosclerose). Toegepast op kompressen worden ze ook gebruikt tegen eczeem, zweren (aan onderbenen) en spataderen.
Gewrichtsontsteking en artrose
Intracutane injecties met maretakpreparaten kunnen helpen bij het bestrijden van gewrichtsontsteking. artrose. Kleinschalig onderzoek wijst erop dat lokale toediening van maretakextract een interessante en effectieve ondersteuning kan zijn bij de behandeling van artrose. Nader onderzoek met een hoger bewijsniveau is anno 2020 echter wenselijk om de werkzaamheid van maretak bij artrose te bewijzen
Kanker
Maretak is anno 2020 een van de meest bestudeerde alternatieve therapieën voor kanker. Het gebruik van maretak blijkt – met de huidige stand van zaken – niet nuttig bij de bestrijding van kanker, alhoewel maretak mogelijk wel de bijwerkingen van chemotherapie vermindert, zoals misselijkheid, gevoelloosheid en het gevoel van tintelingen.
Hoge bloeddruk
Maretak verlaagt de bloeddruk. Je kunt maretakthee drinken om je bloeddruk te verlagen en ter behandeling van symptomen die kunnen worden toegeschreven aan een verhoogde bloeddruk zoals hoofdpijn. Bereid de maretakthee koud voor en giet 1 theelepel maretakblaadjes bij 250 ml koud water, laat het mengsel 8-10 uur weken (bijvoorbeeld ‘s nachts) en drink 1-2 kopjes per dag.
Bijwerkingen
Overdoseringen van maretakpreparaten kunnen leiden tot diarree, braken en buikkrampen. Injecties met maretak kunnen koorts, hoofdpijn en problemen met de bloedsomloop veroorzaken. Dergelijke injecties mogen niet worden gegeven aan mensen die gevoelig zijn voor eiwitten vanwege de lectines die uit complexe eiwitten bestaan.